Het is weer eens zover…

Het is weer eens zover… Er zijn weer een serie onderzoeken geweest.

Een van de onderzoeken waarmee ik gistermiddag in de kantine werd verveeld door de krant, ging over de slechte geschiedeniskennis van onze jeugd. Slechts 9 van de 20 ondervraagden weet wie Willem van Oranje is, een enkeling denkt dat Wilhelmina de moeder van Beatrix is, en Michiel de Ruyter… Was dat niet die kerel die paardensport heeft uitgevonden?

Kortom, het is slecht gesteld met de kennis van onze eigen vaderlandse geschiedenis. En dat is, volgens het artikel tenminste, niet zo vreemd. In de onderbouw krijgen leerlingen 1 a 2 uur geschiedenis in de week. Alle aandacht op school gaat uit naar andere vakken. Het lijkt erop alsof een getergde, overspannen en weggepeste docent geschiedenis aan het woord is. Het hele onderzoek komt voor mij in nieuw daglicht te staan, nu ik bedenk dat het wel eens opgezet kan zijn door een werkgroep van geschiedenisdocenten, die vinden dat hun vak het ondergeschoven kindje van het voortgezet onderwijs is.

Ik blader dan ook rustig verder door mijn krant, zonder me zorgen te maken over een acute herhaling van geschiedenis, waarvan toentertijd werd gezegd dat we lessen uit het gebeurde moesten trekken, zodat het nooit meer zou kunnen gebeuren.

En dan kom ik het volgende onderzoek tegen… Deze keer gaat het over iets moderners, namelijk mobieltjes… Abonnementen voor mobieltjes, wel te verstaan. Om precies te zijn, SMS-abonnementen voor mobieltjes. Afgesloten door misleidde jongeren, die de kleine lettertjes van het wurgcontract waar ze nu aan vast zitten niet hebben gelezen. De jeugd treft geen blaam, en de telecomsector moet zich schamen.

Allereerst maak ik me kwaad over het feit dat de jeugd er zonder vingertik of ezelsoren vanaf komt: Wie, in deze tijd, gelooft nu nog in iets als een gratis SMS-dienst? Welk, niet volledig zwakzinnig, individu weet nu nog steeds niet dat die SMS-diensten alleen maar bestaan om je geld afhandig te maken?

Goed, als er afspraken of wetten over zijn, vind ik dat de aanbieders van SMS-diensten zich eraan moeten houden. Maar mag je niet wat gezond verstand verwachten, van iemand die voor € 4,50 een niet werkende naakt-camera voor op zijn mobieltje besteld? Nu ik deze vraag stel, realiseer ik me ineens, dat je inderdaad van zo iemand weinig gezond verstand mag verwachten, en ik vind dan ook dat deze mensen tegen zichzelf beschermd dienen te worden. De vraag is alleen… Hoe?

Een identificatieplicht? Per SMS? Dat zal niet werken… Een minimumleeftijd? Hoe weet je de leeftijd van iemand aan de andere kant van dee SMS-dienst? En dan ineens sla ik de krant een paar pagina’s terug, en bedenk ik wat de oplossing van beide problemen is…

Voordat je een SMS-dienst kunt afsluiten, moet je eerst per SMS een aantal geschiedenisvragen beantwoorden… En alleen als je weet dat Michiel de Ruyter zo af en toe een walvis doodschoot, en Wilhelmina in Engeland zat tijdens de tweede wereldoorlog, krijg jij je friendsfinder, na-maak-mug, pseudo-muggen-verjager of andere digitale rotzooi… Wel even aftikken, want het kost je € 4,50 per week…