Kerstpakketten en OV

Da’s in mijn ogen geen goede combinatie. Mensen met een kerstpakket zijn zielig, mensen met een kerstpakket in de metro zijn gewoon te sneu voor woorden… Waarom?

Je moet ze maar ‘s volgen, zo’n groepje mensen met allemaal hetzelfde motiefje op de doos: Collega’s. Ze zitten allemaal te zeuren over de ranzigheid die hen vorig jaar ten deel viel. Ze zeiken nog steeds over dat verschrikkelijke Chinese servies van 2 jaar terug, en die kaakjes van 3 jaar geleden liggen nog steeds in de kast.

Ondertussen zie je in hun ogen de hoop, het verlangen. Wat als de baas dit jaar nou écht vindt dat we ‘t goed gedaan hebben. Wat nou, als hij dit jaar écht een leuk kerstpakket heeft weggegeven. En iedereen schaamt zich om het toe te geven, maar het liefst zouden ze op de grond in de metro gaan zitten, de doos aan flarden scheuren en alles direct op vreten.

Thuisgekomen blijkt dat de baas dit jaar opnieuw iedere vorm van creativiteit achterwege heeft gelaten bij het samenstellen van het kerstpakket: Een of andere smerig stinkend pakketje waarvan het doosje ons wil laten geloven dat er thee in zit. Een flesje wijn van hetzelfde jaar. Brombeerenmarmelade, want ze zijn nog te lui om ‘t naar ‘t Nederlands te vertalen. De servetten hebben exact hetzelfde motiefje als die van vorig jaar. Enige verschil is dat deze uitgevoerd zijn in afgevend zílver in plaats van goud. De ragout is zoals ieder jaar veel te lang houdbaar, en de enige snoepjes die erin zitten zijn zo hard dat je beslist om ze te bewaren voor ‘t geval je nog ‘s naar Irak wilt en een massavernietigingswapen nodig hebt. Dan hebben we nog een pak koffie, wat bij nader onderzoek toch slootwaterextract blijkt te zijn, een setje kaarsen, gemaakt van bijenwas, soms zit er ook nog een t-doek bij, en onder ‘t motto van: Je kunt niet iedereen tevreden stellen, hebben ze een kleur gekozen die ergens tussen de kleur van de ragout en de kaarsen inzit, en waar je dus zelfs een kleurenblinde, dementerende bejaarde nog niet mee wilt opzadelen. Heb ik iets uit je kerstpakket gemist?

Ieder jaar werken we ons voor de baas, in meer of mindere mate, uit de naad. Ieder jaar hopen we dat hij dit jaar iets leuks heeft geregeld. Ieder jaar de desillusie. Maar ieder jaar opnieuw zie je de hoop in de ogen van de mensen die in de metro met in de ene hand hun kerstpakket, terwijl ze met de andere angstvallig hun evenwicht proberen te bewaren en die tegelijkertijd klaar hebben om een eventuele roofovervaller die het op hun kerstpakket heeft voorzien knock-out te slaan. En dan weer de desillusie. En dan weer die hoop… Het is een vicieuze cirkel zonder einde, zonder begin en zonder hoop.

Laat ik afsluiten met een advies aan alle bazen van Nederland: Geef dit jaar ‘s iets minder geld en wat meer creativiteit uit aan de kerstpakketten voor de mensen die jou salaris bij elkaar verdienen. En als je dan écht geen creativiteit meer over hebt na een jaar lang jezelf te hebben moeten bezighouden met geld uitgeven wat anderen voor je verdiend hebben, geef ze dan een leuke bon. En dan niet één waarmee je alleen maar zelfontwikkelingcursussen kunt doen, maar één waarmee ze een nieuwe tv of computer kunnen kopen. Of een fiets. Of wat dan ook…

Zo’n bon heet een briefje van honderd Euro…